BIZI IZAN EZ BAGENU BEZALA

Gutariko bakoitzaren bizitza-pelikulako sekuentzia guztiak oroimenaren arasetara igarotzen dira, errodatu bezain laster. Eta han, gehienetan, ahanzturaren hautsak estaltzen ditu, oso noizean behin biz daitezkeelarik erresorteren baten inpultsura. Horren ezean han egongo dira, gero eta ezkutuago,  eta gainerako guztiekin batera betiko itzaliko dira gurekin, inork ezin baitu beste inoren oroitzapen-biltegiko giltza erabili. 

Erresorte horietako bat izan dut eskuetan lerro hauek izkiriatzeari ekin aurretik: hamabost urte nitueneko ikas-koaderno bat, nik neronek jasotako matematikako apunteekin beteta. Eta aitortzen dut, garai hartako nire hizki mota ezagutu dudalako onartu behar dudala apunteak nireak zirela, ikasi (?) nitueneko eragin bertsuarekin zeharo zokoratuta gertatu baitziren une haiek oroitzapen-biltegiko arasarik galduenean. Eta nire baitan ez da ezer geratzen koadernoko elipse, bisektriz, logaritmo neperiano, deribada, funtzioen produktu eta abarretik. Bizi izan ez banitu bezala.