Idi eta zaldiak hazi eta hezi zituzten
belaunaldi askotako pertsonengandik nator, lurra goldatu, egurra zatitu,
igali eta barazkiak uztatu, mailuaren tiriki-tauki metalikoa sakon barneratu eta
bizitza osoan ohe berdinean deskantsatu ziren nire arbasoen oinordekoa naiz.
Euren pobrezian Jainkoarengan sinetsi zuten, azken irtenbide bezala. Eta mundu
hobeago baten itxaropenean hil ziren. Kasurik hoberenean txitxarroa jaten zuen pobrea errazago ikusten bide zen zerurako bidean, aberatsak lurreko gutiziak dastatzen zituen bitartean. "Aberatsa, infernuko legatza; pobria, zeruko gloria" zioen atsotitzak eta uste horretan mugatzen zuten gure aurrekoek lur azalaren gaineko bizimodua, izerditan eta betiereko aintzaren zain.
Orain legatza txitxarroa baino merkeago dago batzuetan
eta elizak dioenez ez da zerumugan infernurik antzematen. Zerk bereizten ditu,
beraz, pobreak aberatsengandik?
Argazkia: Tere Landa
iruzkinik ez:
Argitaratu iruzkina