Musika klasiko deitzen denak ez ninduen oso berandu
arte harrapatu. Aitorpen soil eta borobila: aspertu egiten nintzen Tchaikowsky
eta Chopinekin, Beatles edota Frank Zapparen musikaren erritmora goza nezakeen
alderantzizko proportzioan.
Baina miraria gertatu zen: autoz egunero 200 kilometro
egitera behartu ninduen bizitza-aldi batera egin nuen jauzi, eta gidatzeko
orduak modu atsegin eta lasaian eramaten lagundu zidan irrati batekin
egin nuen topo: Radio Nacional de España, Radio Clásica. Eta dial hartan
musikaren mundu klasikoa digeritzen ahalbidetu zidan esku lagungarria aurkitu
nuen: Fernando Argenta.
Hamabost urte izan ziren. "Clasicos
populares" eguneroko saioaren bitartez Tchaikowsky, Chopin, Mozart,
Arriaga eta musika unibertsaleko maisu handien musikaz maitemindu nintzen,
betidanik british new wave edota west coast-ekoen ekarpenek tiratu nauten
antzerako indarrarekin. Eta horren erruduna, hein handi batean, Argenta izan
zen, bere modu sotil eta freskoaren sarean harrapatu baininduen.
Irrati kate harekin jarraitzen dut ibilbide luzeetako
orduetan. Eta konexio horietan Fernandoren gaineko oroitzapena ekartzen dit
maiz musikak, nahiz eta arrazoi administratiboak tarteko duela bost bat urte
haren ahotsa ebatsi ziguten. Orain betiko itzali da harenganako
zuzeneko konexioa, Fernando Argenta hil egin baita. Eta albistea irakurri
dudanean, musika klasikoaz dakidantxoa Fernandori zor diodala berraitortu diot
nire buruari. Ziur nago, dagoen tokian musika onaren hedapenaz arduratuko dela.
Apunta nazatela!
Argazkia: www.rockcircus.net
iruzkinik ez:
Argitaratu iruzkina