KONSTANTZIAREN SARIA

Konstantzia, teknologia bezala, ona ala txarra izan daiteke; aplikapenaren arabera sailka daiteke. Konstantziaren bidez marka daiteke nor beraren xedeenganako indarra. Gizabanakoen baitan sortzen den izpiritu sortzaileak markatzen du erabakien helmena, eta bakoitzak ahal duen neurrian jar daiteke lorpenaren maila, ia beti. Ikusgarria da goizero jaikitzean gutariko bakoitzak bere buruari agintzen dizkion proposamenen soka. Egunak aurrera dagien heinean –nekearen ondorioz- laxatzen doana. Gorputzak gogoarekin batera du lan egiten, eta alderantziz.

Konstantzia eta esfortzurako gaitasuna elkarren ondoan joaten dira, normalean. Konpromezuen arabera aurkeztuta, bata eta bestea osagarriak ditugu helburuetara iristeko, eta nahi izan eta ahal izatearen arteko distantzia txikitu egiten da bien aplikapen egoki eta zentzukoaren bitartez. Konstantzia beharrezkoa da, berez mugatuak garenok geure muga naturaletatik kanpo jauzia egin dezagun. Egia da, modu xehean esanda, beti ez dela jomuga erdiesten, ahaleginean borondatea jarri arren. Baina salbuespen gisa har genezake aurreko egiaztapen hori.

Gaur goizean, Uribarri Ganboako urtegitik abiatu den triatlon munduko txapelketaren testigu zuzena izan naiz. Mila eta hiru ehun inguru parte hartzaileren topalekuraino heldu naiz eguna urratu berria, eta horietako askoren urduritasuna frogatu ahal izan dut. Mundu guztiko atletak hara bildu dira, egun ugariko prestakuntza fisiko eta psikikoaren ondoren egiazko orduari ekiteko prest, eta sakrifiziorako konstantzia emaitza eskaintzear zegoenean gizon-emakume ausart horien keinu eta ahotsetan urduritasun puntu garaia nabaritzen zen, normala den bezala. Lortuko al zuten bakoitzak espero zuen saria?

Konstantzia, ahalegin  jarraikia, sakrifizioa... dena alperrekoa gerta daiteke, zirkunstantziaren batek eraginda. Bai, hori ere egia da. Baina formula garaileko oinarrizkoak ditugu. Haiek ezik nekez eskura daiteke garaipena. Gure aitona-amonek garbi zeukaten, lanparatxoak pizturik jarrai zezan etengabe elikatu behar zitzaiola olioaz. Lanparak, ordea, ez zuen gehiago argituko olio-ontzian unetxo batez erregaia kantitate handiagoan ipini arren. Neurri aproposa, etengabe eskainia eta arretaz zaindua. Horiexek ziren formulako konstanteak, argia izango bazuten.

Txoria harrikadaz ehizatu nahi duenak ere ez du beti xedea lortuko, baina seguru asko gero eta hobeto jakingo du habaila erabiltzen. Hain egia borobila zuzen-zuzen erlazionatuta dago konstantziaren emaitzarekin. Horregatik, ziur nago, triatlona Gasteizen amaitu denean, gehienok euren konstantzia eta esfortzurako neurrian jaso dutela saria. Azkenean, nork ereiten duen haziaren araberako uzta biltzen da bizitza honetan. Eta saria ez bada beti eskuratzen ere, ahaleginak nor beraren gaitasuna markatzen du beti.