BILATU

ekaina 14, 2011

NORA JOAN DIRA SUMINDUAK?


Suminduek denda bildu dute eta barreiatu egin dira, han eta hemen, sistemak utziko dien aukeraz ostera baliatzeko asmoarekin eta, agian, esperantzarekin.

Maiatzaren-15eko mugimenduak orain arte ezer erakutsi badu, statu quo-ari buelta emateko zailtasuna izan da. Sistemak aliatu batekin jokatzen baitu: denbora. Eta horixe da, alderantziz irudi lekigukeen arren, suminduei falta zaiena.


Grazia egiten zidan gaur Esperantza Agirrek agintaldi berriaren aurreko bere hitzaldian, hauteskunde-erreforma agintzen zuenean. Zerrenda irekiak aipatu zituen, bera nagusi egin duen alderdi-sistema opakoari amaiera eman nahi balio bezala. Grazia egiten zidan, amorruzko tanta batzuekin zipriztindua, noski. Espainiar testuinguru politikoan zirrikitu guztietatik darion ustelkeriak itsutu bide ditu hiritarrak, azken hauteskundetako emaitzei bagagozkie. Eta suminduek bizio larbatu horren salakuntza egin nahi izan badute ere, sistemak isilarazi ditu, eskaintzen dizkien aukera berdintsuetaz baliatuta.

Suminduek jakin badakite gurpila gero eta pisutsuagoa dela. Jakitun daude, espainiar gizartea mutur eskuindarraren esku geratuko dela hurrengo hauteskunde nagusietan, eta ideologia gisa sozialismoak adieraz zezakeenak azken hogeita hamar urteotan bere balioak galdu dituela. Ideologia neoliberalaren postulatuetara lerrotu da PSOE, atzera itzulirik gabeko jarrera ulergaitzean.

Espainiar gizarteak gerra berri baten garro itotzaileak pairatuko ditu berriro, oraingoan – hori espero dut, behintzat- tankeak kalera aterako ez badira ere. Beldurraren arma erabiliko du eskuinak, hiritarrak isilarazteko. Eta eszenategi berrian luze iraungo dute, eskuinak –beti- izuaren karta jokatzen baitu agintea eskuratzeko eta bertan egonkortzeko. Eta hor jarraitu dute gizentzen politiko eta funtzionario ustelek, mafiako ejerzitoak, eliza eta armadako txupopteroek,... gizarte-eraikina bera zeharo baliogabetua utzita.

Suminduek denda bildu dute eta auskalo nora joan diren. Batzuk haien itzulera itxoiten geratu dira; baina hori ez da irtenbidea. Gutariko bakoitzak eguneroko praxian sistema ustelgarriarekiko sumindura pittin bat jarriko bagenu, gizarteak itxaropenezko izpi batekin joka lezake oraindik. Osterantzean, gureak egin du.

iruzkinik ez:

Argitaratu iruzkina